Skuły

Skuły po raz pierwszy wzmiankowano w 1 połowie XV w. i był to natenczas ośrodek dóbr wojewody czerskiego Piotra Pilikowicza. Potem własność rodziny Skulskich herbu Rogala, do których należała jeszcze w początkach wieku XVII, wówczas wspólnie z rodziną Nadarzyńskich. Od roku 1676 część przynależną do Nadarzyńskich nabyli misjonarze z warszawskiego kościoła Św. Krzyża, a po roku 1787 do zakonu przynależała już wieś w całości.

W widłach wąskiej strugi Pisia Tuczna i jej dopływu Korczunka stoi — otoczony starymi drzewami z wyróżniającymi się wśród nich ogromnymi, wiekowymi modrzewiami cenny wiejski drewniany kośćiółek, który postawiono w 1678 r. Jest to kolejny, trzeci kościół w tym miejscu. Pierwszy powstał staraniem Skulskich w 2 połowie XIV w. Następny w wieku XVI i ten spalili Szwedzi w 1656 r. Obecny jest budowlą na planie prostokąta staraniem kolatorów: Seweryna Skulskiego i księży misjonarzy od Św. Krzyża w Warszawie. W latach 1774 — 1775 dobudowano zakrystię, a ściany wewnątrz obito płótnem. Na nim wymalowana została cenna iluzjonistyczna polichromia, przedstawiająca sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Jest to jedyna tego rodzaju osiemnastowieczna polichromia kościelna na płótnie, jaka powstała na Mazowszu. Ołtarze są rokokowe z 2 poł. XVIII w., a ambona i chrzcielnica barokowe z 2 połowy wieku XVIII. Dzwonnica jest drewniana o słupowej konstrukcji z lat 1892 — 1893. Koło kościoła rosną wiekowe modrzewie.

Źródło: „Chrońmy ziemię Chełmońskiego. Zeszyty Edukacyjne Rady Powiatu grodziskiego. Zeszyt 2” 2002 r.